MCP (Master Control Program) jest programem typu multi commodity, czyli takim, który zawiera zestaw programów typu commodity usprawniających pracę systemu lub z systemem.
Sposób działania wielu usprawnień jest jednak na tyle kontrowersyjny, że program zyskał przydomek "Master Crash Program". Słusznie czy nie słusznie, o tym nie będę się w tym artykule rozwodził. Prawda jest jednak taka, że wiele oferowanych przez MCP funkcji ingeruje zbyt mocno w działanie systemu operacyjnego. Tak więc oprócz zupełnie legalnych usprawnień mamy tu do czynienia z tzw. "patchami" lub jak kto woli "hackami".
Program mimo wszystko jest dosyć popularny, a zawdzięcza to swojej funkcjonalności, która niejednokrotnie bierze górę nad sposobem działania. Trzeba też zaznaczyć, że wielu użytkowników nie zdaje sobie sprawy z tego, w jaki sposób zaimplementowano cechy programu, a Ci którzy znają sposób działania, niejednokrotnie podejmują ryzyko używania, właśnie ze względu na wspomnianą wyżej funkcjonalność.
Program MCP powstawał w czasach, gdy na Amigach królował system AmigaOS 3.0/3.1 i wszyscy zdawali sobie sprawę z tego, że najlepszym rozwiązaniem byłoby zaimplementowanie oferowanych przez MCP usprawnień bezpośrednio w systemie operacyjnym Amigi, gdyby ten był rozwijany... zaraz, zaraz... AmigaOS wciąż jest rozwijany, a więc popatrzmy jakie cechy znane z programu MCP (i jemu podobnych) znajdziemy w najnowszej wersji Systemu Operacyjnego Amigi.
Opcje z MCP znane pod nazwą aktywacja ekranów i aktywna listwa tytułowa ułatwiające życie, gdy pracujemy na wielu ekranach i często przełączamy się między nimi - co jest od zarania dziejów domeną systemu Amigi - łącznie z przesuwalnymi ekranami, które stały się znakiem charakterystycznym AmigaOS. Automatycznej aktywacji ekranów nie mogło zabraknąć w nowej wersji systemu. Niezbędną opcję znajdziemy w edytorze GUI.
AssignWedge - to nie tylko opcja znana z MCP, to również oddzielny program o tej samej nazwie, pozwalajacy utworzyć przy pomocy requestera ASL brakujący przypis. Opcję o podobnej funkcjonalności wbudowano bezpośrednio w bibliotekę dos.library systemu AmigaOS 4.0. Aktywujemy ją w edytorze DOS.
CycleToMenu - opcja z MCP pozwalająca zmienić zachowanie gadżetów cyklicznych, dodając możliwość wyświetlenia menu ze wszystkimi opcjami. W AmigaOS 4.0 gadżety cykliczne standardowo otwierają menu z wyborem opcji. Ponadto edytor GUI pozwala wybrać graficzny symbol "gadżetu cyklicznego" (standardowo jest to zakręcona strzałka, ale użytkownik może narysować własny symbol i dołożyć do systemu), pozycje etykiety w gadżecie (lewa strona, prawa, środek), dodać graficzny symbol oznaczający aktywną opcję lub zwyczajnie upodobnić menu w gadżetach cyklicznych do głównego pull-down menu ekranu.
DOS-Wildstar - opcja umożliwiająca użycie gwiazdki w podawanych wzorcach nazw. W AmigaOS 4.0 "gwiazdkę" aktywujemy w edytorze DOS. Możemy tam również ustawić domyślną wielkość stosu dla uruchamianych programów oraz czasy wyświetlania requesterów z błędami. Ponadto preferencje DOS umożliwiają zmianę szerokości CLI (60 lub 80 kolumn), gdy bootujemy system bez sekwencji startowej. A jak zabootować AmigaOS bez sekwencji startowej? To wie chyba każdy posiadacz tego systemu. Na wszelki wypadek przypomnienie. Wciskamy dwa klawisze myszki i wybieramy w Early Startup Menu opcję "Boot without startup-sequence". AmigaOS 4.0 umożliwia jeszcze łatwiejszy sposób. Wystarczyć wcisnąć i przytrzymać klawisz Ctrl, aby również zabootować AmigaOS bez sekwencji startowej, tym razem nawet bez wchodzenia do ESM.
FrameIHack - funkcja z MCP dopasowująca szerokość elementów graficznych do rozdzielczości, które posiadały piksele w proporcji 1:1. AmigaOS 4 załatwia to domyślnie.
Ikony bez ramek - ikony 3D nie wyglądały zbyt dobrze z ramkami, dlatego wiele programów, w tym MCP umożliwiało funkcję wyłączania ramek, które to ramki wprowadzono w AmigaOS 2 paradoksalnie właśnie po to, aby system nabrał bardziej trójwymiarowego wyglądu. Obecne trendy raczej nie przewidują obecności ramek wokół ikonek, ale na wszelki wypadek AmigaOS 4.0 umożliwia wyświetlanie ikon z ramkami o trzech szerokościach oraz oczywiście umożliwia ich całkowite wyłączenie. Opcję dotyczące ikon znajdziemy w edytorze Workbench, w zakładce "Icons". Z innych nowości mamy możliwość ustalenia czy przeciągane ikony mają być wyposażone w podpisy czy tylko w sam rysunek. Możemy ustawić procentową przezroczystość przeciąganej ikony, a także "oznakować" małym znaczkiem, umieszczanym w rogu, ikony wyciągnięte ze swoich okienek na pulpit. Możemy również powyłączać ikony w standardach "Color Icons" i "NewIcons". Wybrać nowy sposób przenoszenia grupy ikon, w którym będą one ustawiane kolumnowo. A także ustalić stopień przezroczystości dla ikon domyślnych, w celu odróżnienia ich od normalnych ikonek.
Menadżer ekranów - to tzw. promotor ekranów dołączony do MCP. Odpowiedzią AmigaOS jest edytor Screens, który umożliwia nie tylko wybór rozdzielczości ekranu uruchamianego przez inny program, ale pozwala wybrać osobne ustawienia GUI i palety kolorów.
Menu ekranów - naciśnięcie prawego przycisku myszy na gadżecie przełączania ekranów otwiera menu z dostępnymi ekranami i pozwala na szybkie przełączanie między nimi. W AmigaOS 4 za tę funkcję odpowiedzialny jest program typu commodity DepthToFront. Oprócz szybkiego przełączania między ekranami, daje taką samą możliwość w odniesieniu do okien otwartych na tym samym ekranie.
Myszka dla leworęcznych - opcja wymieniająca znaczenie przycisków w myszce. AmigaOS 4.0 również zauważa istnienie osób posługujących się lewą ręką. Stosownej zmiany dokonamy w edytorze Input.
NowyGadTools - MCP umożliwiało lekkie modyfikacjie wyglądu programów korzystających z gadtools.library. AmigaOS 4 idzie w tym względzie znacznie dalej, udostępniając takim programom możliwości konfiguracji dostępne w edytorze GUI.
Nowy wygląd Menu - opcja dostępne w MCP to naprawdę niewiele w porównaniu z możliwościami AmigaOS 4.0. Tutaj oprócz wyboru gdzie ma być wyświetlane menu (pull-down czy pop-up) możemy zmienić wygląd poprzez zaokrąglenie rogów menu, ustawić procentową przezroczystość, zmienić styl ramki czy nałożyć teksturę. Ponadto system daje możliwość podmiany piktogramów występujących w menu.
QuickLayers - opcja z MCP "podmieniająca" funkcje biblioteki layers.library. W AmigaOS 4.0 biblioteka layers.library została wpierw przepisana w języku C, a następnie zoptymalizowana.
Skalowanie/przesuwanie wypełnionych okien - biblioteka intuition.library w systemie AmigaOS 4.0 wprowadza wiele nowych możliwości. Skalowanie i przesuwanie okien z zawartością jest jedną z nich.
Oszczędzanie energii - opcja z MCP do zarządzania mocą monitora. W AmigaOS 4.0 tego typu opcje zostały przypisane do systemowego wygaszacza ekranów.
Zapamiętywanie czcionek - MCP pozwala tworzyć listę z czcionkami dostępnymi w katalogu "Fonts:" w celu ich szybszego wyświetlania. AmigaOS 4.0 również umożliwia podobne możliwości, z tym, że wszystko odbywa się w sposób automatyczny. Lista "cache'owanych" fontów dostępna jest w edytorze Font.
Zmiana "tytułu" Workbencha - taką nazwę ma opcja w MCP umożliwiająca wyświetlanie dodatkowych informacji na belce Workbencha. AmigaOS 4.0 również takie możliwości posiada. Na belkę możemy "wrzucić" informacje na temat pamięci, wersji systemu, procesora (w tym emulowanego), karty graficznej, zmienne środowiskowe, informacje o otwartych ekranach, katalogach, wybranych ikonach i uruchomionych programach. Dokonamy tego w edytorze Workbench
Nie wymieniłem wszystkich opcji znanych z MCP i jemu podobnych programów, ale myślę, że już te wymienione powinny zainteresować przyszłych użytkowników najnowszą wersją systemu AmigaOS, tym bardziej, że wspomniane możliwości zostały zaimplementowane bezpośrednio w systemie i nie są już zbiorem "patchy", których działania nie sposób było do końca przewidzieć. Tym razem są to opcje systemowe, za działanie których ręczy marka systemu AmigaOS.