Gnash i gry SWF

Gnash jest projektem, którego celem jest stworzenie odtwarzacza plików Adobe Flash. Projekt ten, prowadzony na zasadzie licencji GNU - wolnego oprogramowania, ma stanowić przeciwwagę dla zamkniętego rozwiązania Adobe. Gnash zyskuje więc szczególną uwagę wśród użytkowników mniej popularnych platform, również Amigi, dla których odtwarzacz Flash nie został oficjalnie przygotowany. Idea przeniesienia projektu dla AmigaOS 4 pojawiła się pod koniec 2008 roku. W marcu 2009 utworzone zostało "Bounty", finansowa nagroda fundowana przez użytkowników, która zostanie przekazana osobie, która z sukcesem zakończy przedsięwzięcie. Osoba, która podjęła się przygotowania portu to Andrea "AfxGroup" Palmate, jeden z najbardziej rozpoznawalnych w świecie Amigi programistów. We wrześniu 2009 roku, przy okazji imprezy Pianeta Amiga, Andrea udostępnił wersję testową portu Gnash. Wersja ta wymaga jednak jeszcze dopracowania, szczególnie w kwestii prędkości działania. Istnieje na szczęście szansa na radykalne zwiększenie prędkości, wraz z wprowadzeniem sprzętowej obsługi Cairo do systemu AmigaOS 4. To jednak przyszłość, na chwilę obecną dostępna wersja odtwarzacza daleka jest od doskonałości: powolna, może sprawiać problemy pod systemem, a na dodatek brakuje zgodności z najnowszymi wersjami Flash. W takiej sytuacji należy się więc zapytać, czy pisanie artykułu o grach Flash dla AmigaOS 4 w ogóle ma sens?

Biorąc pod uwagę, że większość aplikacji Flash odtwarzana jest na razie z mizernym efektem, artykuł mógłby się skończyć już w tym miejscu. Odtwarzacz otwiera jednak AmigaOS na zupełnie nową kategorię oprogramowania. Dzięki ukończeniu oraz optymalizacji portu Gnash, możliwe będzie uruchomienie wielu interpretowanych, ultra-przenośnych aplikacji dostępnych dla czołowych platform. Wprawdzie znakomitą większość tych aplikacji stanowią gry, którym ten artykuł jest poświęcony, to jednak Flash stał się ważną częścią współczesnego świata mediów. Warto więc dowiedzieć się, na co AmigaOS się otwiera. W dalszej części artykułu zamieszczony został opis gier Flash, charakteryzujących się ciekawym wykonaniem, oprawą lub pomysłem, a które zostały dostrzeżone przez społeczność internetową. W ramach opisu przedstawiona zostanie idea gry, oceniona jej oprawa, zamieszczone przykładowe obrazki oraz efekt próby uruchomienia pod AmigaOS. Kolejne, uaktualnione części artykułu będą zamieszczane sukcesywnie wraz z pojawieniem się nowych, wartych uwagi aplikacji oraz dostępnością bardziej dopracowanych wersji odtwarzacza Gnash.

Zgodności gier z Gnash dla AmigaOS 4.1

Tytuł Gnash 26.09.2009, Gnash 29.09.2009 beta
Achievment Unlocked tak, za wolno
Armor Picross 1 tak, za wolno
Armor Picross 2 nie
Canabalt nie
Dino Run nie testowane, wymaga środowiska przeglądarki WWW
Ef the Game nie
Grow tak, częściowo
Haxed by Megahurtz tak, za wolno
I Dont Even Know tak, za wolno, z błędami
You Have To Burn The Rope nie
The Unfair Platformer tak, za wolno, z błędami
Hapland tak, częściowo
Hoshi Saga nie testowane, wymaga środowiska przeglądarki WWW
Patapon - seria nie
The Space Game nie testowane, wymaga środowiska przeglądarki WWW
Time Fuck nie
GemCraft nie
OnSlaught nie testowane, wymaga środowiska przeglądarki WWW
Bloons Tower Defence nie
Samorost i podobne tak, za wolno
Wyszukiwanie różnic tak

Achievment Unlocked

Popularnym motywem współczesnych gier komputerowych są tzw. Osiągnięcia. Osiągnięcia są zazwyczaj dodatkowym zbiorem utrudniających rozgrywkę wyzwań, polegających na wypełnianiu zadań nie związanych bezpośrednio z fabułą gry. Wyzwania mogą przyjąć różną formę, np: "Podczas misji X nie dopuść do śmierci Y", albo "Wdrap się na szczyt najwyższego budynku". Efektem sa nagrody, bonusy oraz duma. Niestety, mechanizm ten jest obecnie nadużywany. Wprowadzany do gier często na siłę i bez pomysłu. Konsola xBox 360 wiedzie w tej dziedzinie niechlubny prym. Achievment Unlocked stanowi humorystyczny komentarz do opisanego powyżej zjawiska. Gra polega tylko i wyłącznie na zdobywaniu osiągnięć. Na czas. A jest ich wiele: "Wyłącz dźwięk", "Zmień jakość renderowania obrazu", czy "Osiągnięcie - za zdobycie 50% osiągnięć". Ale czym jest: "Liftoff", albo "Graveyard"? Do rozwikłania jest 100 zagadek. Sterujemy niebieskim słoniem, skaczemy, giniemy i "osiągamy".

Armor Picross

Przedstawiciel komputerowej wersji popularnej gry logicznej "nonogram", polegającej na odtworzeniu rysunku na podstawie pomocniczych informacji. Planszę stanowi diagram, na którym należy zaznaczyć właściwe pola tworzące rysunek. Obok diagramu znajdują się wartości liczbowe mówiące ile w rzędzie (bądź w kolumnie) znajduje się grup pól i jakiej są długości. Prezentowana wersja: Armor Picross 2 wydaje się być najbardziej dopracowaną. Istnieją jednak inne wersje: wielokolorowe i z polami o innych kształtach, niestety o mniej intuicyjnym interfejsie i (zazwyczaj) łatwiejszych zagadkach niż w AP2.

Canabalt

Gra bardzo interesująca w swej prostocie: uciekamy i skaczemy. Zadaniem gracza jest przeskakiwanie napotykanych przeszkód oraz odstępów między budynkami. Przytłacza atmosfera zniszczenia i zagrożenia. Atmosferę podkreśla ciekawa oprawa graficzna (w stylu retro) oraz bardzo dobra oprawa muzyczna.

Dino Run

Doskonała gra utrzymana w ośmiobitowym retro stylu. Doświadczamy chwil dino-apokalipsy, uciekając przed falą uderzeniową spowodowaną upadkiem meteorytu. Naszą ucieczkę wspomagają różnej postaci power-upy, niektóre gatunki dinozaurów oraz sekretne przejścia. Na przeszkodzie stoją rozpadliny, nieustanne bombardowanie meteorytami oraz oszalałe dinozaury. Dodatkowo, wypełniając osiągnięcia dostajemy punkty na rozbudowę DNA naszego gatunku, przez co ulepszamy wybrane cechy (prędkość, siłę czy skoczność). Grę należy przejść wielokrotnie, na wszystkich poziomach trudności, by odnaleźć elementy wszystkich dodatkowych zadań (np. odnaleźć jajo obcego:). Oferowane są dwa tryby rozgrywki: apokalipsa oraz speed-run. Apokalipsa to sześć plansz o ustalonej postaci, speed-run to krótka, pojedyncza rozgrywka. W grze występuje kilka motywów muzycznych, z czego najciekawszym jest ten towarzyszący w finalnych planszach "Apokalipsy". Po uzbieraniu odpowiedniej ilości punktów wybrane elementy gry (tło, muzyka) można zapisać na dysk.

Ef the game

Ciężko jest jednoznacznie stwierdzić czym gra przyciąga do siebie graczy. Na pierwszy (oraz drugi) rzut oka wydaj się być niemiłosiernie nudna, a jednak istnieje liczna rzesza fanów. Ef the game polega na zwiedzaniu wszechświata za pomocą prostego organizmu, rozwijaniu się (poprzez zjadanie innych organizmów) oraz unikaniu czynników groźnych dla gracza. Wyznacznikiem postępu jest licznik czasu oraz procentowy wyznacznik zakresu eksploracji.

Grow

Grow to grupa charakterystycznych gier tworzonych przez studio Eyemaze. Gry te polegają na ustaleniu właściwej sekwencji czynności, które pozwolą uzyskać założony przez autorów efekt: rozwój wyspy, wieży, przygody czy uratować uwięzioną postać. Wszystkie czynności udostępnione są w menu, ich odnalezienie nie jest problemem (poza trudną grą Chronon...). Muszą być one wybrane we właściwej kolejności, chociaż nie zawsze istnieje tylko jedna właściwa kombinacja. Rozwiązanie należy znaleźć metodą prób i błędów, traktując jako podpowiedź ostateczny poziom "wzrostu". Jeśli jakiś aspekt pozostał nierozwinięty, znaczy, że został wybrany zbyt późno. Do serii Grow należą m.in. gry: Grow Cube, Grow Island, Grow Tower, Grow RPG, zręcznościowe Tontie oraz dość skomplikowany Chronon.

Gry "Idiotyczne"

Pomimo pejoratywnego brzmienia, grupa gier idiotycznych to bardzo ciekawy efekt uboczny wniesiony do świata gier przez technologię Flash. Technologia ta upraszcza proces kreacji gier, powołując do życia tytuły, które normalnie zostałyby odrzucone już w fazie opracowywania koncepcji. Opisując kolejno zamieszczone poniżej obrazki, możemy doznać: nieoczekiwanego zwrotu akcji (Haxed by Megahurtz), komicznego bezsensu (I Dont Even Know), najprostszej (You Have To Burn The Rope) oraz najtrudniejszej (The Unfair Platformer) gry zręcznościowej. Zapewne do grupy można włączyć wiele innych tytułów, wybrane stanowią jednak wystarczająco ciekawą reprezentację.

Haxed by Megahurtz

I Dont Even Know

You Have To Burn The Rope

The Unfair Platformer

Hapland

Podobnie jak Grow, seria Hapland to gry które polegają na ustaleniu odpowiedniej sekwencji czynności. Jednak inaczej niż w Grow, czynności zawierają element zręcznościowy i są powiązane z elementami planszy. Ideą gry jest więc wykrycie aktywnych elementów oraz właściwe ich wykorzystanie. W przypadku Hapland opracowanie właściwej sekwencji jest dość trudne, a jedyną podpowiedź stanowi niestety brak sukcesu.

Hoshi Saga

Zestaw prostych logicznych o zróżnicowanym poziomie trudności, których celem jest odkrycie położenia "gwiazdki". Każda plansza zawiera w sobie sugestię rozwiązania. Wystarczy więc odkryć metodę, która pozwoli odnaleźć szukany element, np. sznurek, który należy pociągnąć, czy też zbiór puzzli, które trzeba ułożyć. Hoshi Saga doczekała się trzech części. Tytuł ten jest idealnym rozwiązaniem jako relaks przy pracy biurowej.

Patapon - seria

Patapon jest serią muzycznych gier zręcznościowych wydanych na PSP. W wersji Flash zostały wydane (prawdopodobnie) jedynie wersje demonstracyjne: Patapon, Patapon 2 i Patapon Beat Camp. Wszystkie części łączy ta sama idea: rytmicznie wybijamy sekwencje słów, które są poleceniami dla kierowanych "Pataponów". Jedna sekwencja będzie poleceniem przemarszu, a inna rozkazem ataku. W pełnej wersji dla PSP paleta przygrywek jest dość rozbudowana. Złe wybicie sekwencji skutkuje jedynie nie wykonaniem przypisanego ruchu. Jest to może mało istotne w przypadku poruszania się, ale znacznie przetrzebi stan liczebny naszej gromadki w trakcie walki.

The Space Game

Ciekawa gra utrzymana w stylu K-240, tj. związana z eksploatacją pasma asteroidów. Zależenie od typu misji gracz musi zebrać pewną ilość surowca, obronić się przed hordami przeciwników lub pełnić funkcję eskorty. Niezależnie od typu misji, zadaniem gracza jest rozbudowa bazy zapewniająca optymalne tempo wydobycia minerałów, przy jednoczesnym równoważeniu bilansu energetycznego. Nasza baza może składać się z instalacji wydobywczych, energetycznych, remontowych i obronnych. Każda z instalacji może być też ulepszona. Warto zauważyć, że bilans energetyczny prezentuje wartość chwilową, zależną od aktywności poszczególnych urządzeń. Możliwa jest więc sytuacja, w której dobrze ufortyfikowana baza staje się bezbronną, ponieważ wybudowane działa laserowe zużyją całą dostępną moc - produkowaną i zmagazynowaną. Przeciwnikiem w rozgrywce są chordy statków kosmicznych, kilka typów różniących się swymi mocnymi punktami i słabościami. Dodatkowo, zależnie od misji, należy się spodziewać ataków dużych lotniskowców. Gra posiada również drugą część będącą zestawem dodatkowych misji.

Time Fuck

Jedna z najciekawszych gier logicznych zrealizowanych w technologii Flash. Sam pomysł jest stosunkowo prosty: postać bohatera musi cało dotrzeć do wyjścia. By sprawę utrudnić, bohater musi przemieszczać się pomiędzy (zazwyczaj) dwoma wymiarami: tła oraz pierwszego planu. Należy więc uważać by po przeniesieniu nie pojawić się nad przepaścią, czy też w środku ściany. Elementami zagadek są klucze, teleporty, modyfikatory grawitacji, czy też przedmioty, które potrafią zmienić "plan" razem z graczem. Atrakcję stanowi też komentarz narratora, którym jest postać bohatera z przyszłości, tj. z kolejnego poziomu odległego o 20 minut. Szczególnie zabawny, gdy zaczyna nam COŚ wyrastać z głowy... Całość dopełnia bardzo sugestywna muzyka.

Tower Defense

Tower Defense to ciekawa odmiana gier taktycznych czasu rzeczywistego. Gry te polegają na odpieraniu hord przeciwników, poprzez budowę instalacji obronnych wzdłuż trasy ataku. Korzeni tej odmiany można upatrywać w grze Rampart, wydanej w 1990 roku dla Atari. Jednak aktualnie stosowane rozwiązania zostały opracowane dzięki edytorom map dla nowszych tytułów, takich jak Warcraft czy Starcraft. Ponieważ na fali popularności Tower Defence powstało wiele gier, postanowiłem skupić się na trzech, moim zdaniem najciekawszych tytułach:

GemCraft

Dwie części gier, które chyba w pełnie zasłużenie można nazwać najpopularniejszymi odmianami Tower Defense. Naszą bronią są kryształy charakteryzujące się specyficznymi właściwościami. Oprawiając kryształy w wieżach, pułapkach, kombinując lub używając je jako bomby staramy się nie dopuścić hord do chatki maga. Dodatkowo, za zdobyte doświadczenie, możemy ulepszać własne umiejętności.

Bloons TowerDefence 3

Popularna seria gier polegająca na dziurawieniu szarżujących balonów. Głównym źródłem popularności jest prawdopodobnie odgłos pękającego balonu, podobny do pykającej folii bąbelkowej. Trzecia część serii jest najbardziej dopracowana oraz zbalansowana. Zawiera wszystko to co, wzorcowy Tower Defense powinien zawierać: wieżyczki, ciekawe trasy oraz upgrade'y.

OnSlaught 2.2

Ta wersja Tower Defense została oparta o system "Combo". Podstawowe wieżyczki, odpowiednio rozbudowane i zgrupowane pozwalają uzyskać dodatkowe efekty: atak nuklearny, czarną dziurę, laserowe rakiety, BFG i wiele innych. Ideą gry jest znalezienie najlepszej taktyki rozbudowy. Taktyka ta oczywiście istnieje i nie jest trudno znaleźć ją już opisaną w internecie

Samorost i podobne

Samorost to tytuł gry stworzonej przez Jakuba Dvorskiego podczas studiów na Akademii Sztuki, Architektury oraz Projektu w Pradze. Mimo krótkiej i uproszczonej rozgrywki gra zyskała uznanie ze względu na charakterystyczną, surrealistyczną grafikę. Pod szyldem Amanita Design Jakub stworzył kolejne wersje gier. Wszystkie charakteryzują się równie dobrą oprawą graficzną oraz dźwiękową. Przykładem może być tytuł: "The Quest for Rest", w którym wykorzystano muzykę zespołu "The Polyphonic Spree". Ostatnio wydana gra "Machinarium" jest komercyjnym produktem, stanowiącym doskonałą wizytówkę serii (w sieci dostępna jest wersja demo).

Wyszukiwanie różnic - seria

Garbuz Studio ma na swym koncie wiele gier Flash, ale znane jest najbardziej ze swej serii typu: "znajdź różnice". Zasada jest bardzo prosta: kolejne plansze przedstawiają pary obrazków różniących się szczegółami. Im szybciej różnice zostaną wykryte, tym więcej punktów gracz uzyska. Dodatkowo, poszczególne plansze przedstawiają fragmenty rozwijającej się historii. Tylko od spostrzegawczości zależy tempo poznawania zawartej w grze opowieści. W opisywanej rodzinie gier znajdują się m.in: ButterFly Fantasy, Clouds, Little Red Riding Hood, Dreams, oraz Isis.

Konrad Rojek